29 มกราคม 2555

ไปเป็นแม่ค้าตลาดนัดมาล่ะ


ขอเวิ่นเว้อ ไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆซักวันได้ไม๊อ่า ..

หายไปนานคิดถึงกันบ้างหรือเปล่า ^^ ขอเช็คเรตติ้งนิดนึง

ช่วงที่หายไปมันมีอะไรเข้ามาในชีวิตเยอะแยะไปหมดตั้งแต่ช่วงน้ำท่วมต้องลี้ภัยหลายเดือน ช่วงลี้ภัยก็เจอปัญหาชีวิตซ้ำเติมกระทบจิตใจอย่างแรง พอจะตั้งสติได้ กลับเข้าบ้านได้ก็มาเจออินเตอร์เน็ตที่บ้านล่มเกือบเดือนอีก และล่าสุดก็มีเหตุต้องเสียตังส์เยอะมากในเรื่องที่ไม่น่าจะเสียอีก

เฮ่อ ถือว่าเป็นช่วงที่เหนื่อยใจ ท้อกับชีวิตมากๆ เลย ยิ่งเมื่อก่อนยังมีคนคอยฟังเราระบาย แต่ตอนนี้เค้าก็หายไปพร้อมกับสายน้ำแล้ว ยอมรับว่าเคว้งจริงๆ

แต่ก็นะ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป ใครที่ประสบปัญหาต่างๆช่วงนี้เราก็ขอเป็นอีกกำลังใจให้ฝ่าฟันผ่านมันไปให้ได้นะคะ ทุกสิ่งมีเกิดขึ้นและดับไป มีทุกข์ได้ก็หมดทุกข์ได้ แต่ถ้าเราอยากให้มันไปเร็วๆก็ขอให้ปล่อยนะคะ ปล่อยวาง อย่าไปยึดทุกข์ไว้อย่างเหนียวแน่น จำไว้ว่าเราไม่ได้รักทุกข์กันนะคะ ไม่ต้องไปเก็บมันไว้ข้างกาย ปล่อยได้ให้ปล่อย ยิ่งเร็วยิ่งดี แล้วจะรู้ว่า ความสุขอยู่แค่นี้เอง...

ด้วยความที่เราทำงานในโรงงาน (เป็นสาวโรงงานค่ะ ^ ^) ผลพวงจากน้ำท่วม ก็มีเหตุให้ช่วงนี้ต้องหยุดยาวอีกหลายเดือนแบบจะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้ มีเวลาให้ฟุ้งซ่านกับเรื่องที่ผ่านมามากมาย พอดี๊มีเพื่อนชวนไปเปิดโลกใหม่ ไปลองขายของตลาดนัดกันดูไม๊ อารมณ์เพื่อนที่ชวนคืออยากเอาเสื้อผ้าที่มีในตู้มากำจัดบ้าง คงจะเข้าใจกันนะคะโดยเฉพาะสาวๆ เวลาซื้อเสื้อผ้า ไม่รู้ว่าจะใส่ได้หรือไม่ได้ล่ะ ถ้าสวยถูกใจซื้อไว้ก่อน แล้วพอได้มาลองจริงๆแล้วไอ้ที่คิดว่าสวยพอมาอยู่กะตัวเรามันไม่ใช่อะ หรือที่เรียกให้โดนหน่อยก็  มันไม่คืออ่ะ แล้วทำไงอ่ะก็แขวนอยู่เต็มตู้ ซื้อมากี่ปีก็หาเหตุใส่ไม่ได้ซักที เลยตัดสินใจเอาวะ ตัดใจขายขาดทุนยังดีกว่าให้มาแขวนรอวันบริจาค ภารกิจพิชิตเสื้อผ้าจึงเกิดขึ้น

แต่อารมณ์เราที่ไปกับเพื่อนไม่ได้ตั้งใจไปขายของอะไรมากมายหรอกนะ เพราะเราไม่ค่อยมีเสื้อผ้าสวยๆไปขายกับเค้าหรอก แต่อยากไปซึมซับอีกอาชีพนึงมากกว่า เคยเป็นแต่ลูกค้าที่เดินตลาดนัดทุกวันลองมาเปลี่ยนบทบาทเป็นแม่ค้าดูบ้างจะรู้สึกยังไง

คุณขา การเป็นแม่ค้ามือใหม่นิมันไม่ง่ายเลยนะเนียะ

เริ่มตั้งแต่ต้องรู้ว่าตลาดนัดที่เราจะไปคนเยอะที่สุดวันไหน ควรไปลงวันไหนดีที่น่าจะขายดีสุด ตลาดนัดแต่ละที่ก็ขายของได้ดีไม่เหมือนกันนะ อย่างของชิ้นเดียวกันเนียะ ไปตลาดนี้โหแทบจะแย่งกันซื้อ แต่ไปอีกตลาดนึงไม่มีใครหยิบเลย อืม ก็เพิ่งรู้

การจัดวางของ วางของไว้ตรงนี้ 2-3 ชั่วโมงผ่านไปก็ไม่มีคนสนใจ พอเปลี่ยนที่วาง อ๊ะ ขายออกซะงั้น อันนี้ก็เพิ่งรู้

การจองล็อค เป็นแม่ค้าต้องมาจองล็อคตั้งแต่เที่ยงนะคะ ถึงแม้จะขายตอนเย็นก็ตาม มาจองเร็วก็ได้ทำเลดีอะไรประมาณนั้น อันนี้ก็เพิ่งรู้

ลูกค้าต่อราคาเก่งมาก อันนี้รู้มานานแล้ว สงสัยกรรมสนอง 555

และอื่นๆ ถือเป็นประสบการณ์สำคัญเลย

เหนื่อยนะ ตอนไปจองล็อค ตั้งแผง แดดเที่ยงๆบ่ายๆเนียะ ก็ตลาดนัดอ่ะนะลานโล่งๆ ร่มให้หลบก็ไม่ค่อยจะมี ไอ้เรามือใหม่ร่มแม่ค้าก็ไม่มีกะเค้าหรอกนะ ตากแดดตัวดำกันไป บางคนอาจจะคิดว่าอะไรกันก็แค่แดดไม่เคยเจอแดดหรืองัย สารภาพนะคะ สาวโรงงานจะเข้างานก่อนแสงอาทิตย์ส่องและเลิกงานเมื่อพระอาทิตย์ตก ตัวขาวๆกันแทบทั้งน้านเพราะไม่โดนแสงกันเลย ถ้าจะโดนก็มีแต่แสงจากหลอดไฟนีออนหรือแสงจากจอคอมเท่านั้นจิงๆ คนไม่เคยเจอแดดนานๆมาเจองี้ ร่างกายจะอ่อนแอกว่าคนปกติที่เจอแดดประจำแน่นอน

แล้วก็นั่งรอเวลาคนเดินตอนเย็นๆ ระหว่างรอเนียะล่ะจะมีบางอารมณ์นึกในใจ ชั้นมาทำอะไรที่นี่ ..
แต่เมื่อถึงเวลาเริ่มมีคนเดิน ความสนุกก็เริ่มมาค่ะ อาจเพราะมันเป็นสิ่งใหม่ เลยดูอะไรก็สนุกตื่นเต้นไปหมด ลืมไปหมดเลยที่เหนื่อยๆตอนตั้งแผง และที่สำคัญพอเห็นรายได้ที่ตั้งใจมาขายแบบขำๆเนียะ โอ้ ยิ้มแก้มปริเลย อาจเพราะเราถือว่าไม่ได้ลงทุนอะไรกับสินค้าด้วยมั้ง (ตั้งใจมากำจัดเสื้อผ้าที่มี) ทุกบาทที่ได้มันเลยเป็นกำไรเพียวๆ

ใครอยากได้ประสบการณ์ใหม่ๆแบบนี้ก็ลองดูกันนะคะ ถ้ามือใหม่สุดๆแนะนำให้หาเพื่อนไปด้วย ไปคนเดียวเดี๊ยวจะทำอะไรไม่ถูก จะพาลไม่สนุกแล้วถอดใจเก็บแผงกลับบ้านซะก่อน

ตอนแรกก็เกริ่นว่าจะไม่เกี่ยวกับเงินๆทองๆแล้วนะเนียะ ก็ยังวกเข้าจนได้ แหะๆ

สุดท้าย สู้ๆไปด้วยกันนะคะ ตอนนี้ใครมีกำลังใจเหลือๆช่วยส่งกำลังใจให้เราด้วย ช่วงนี้ต้องการกำลังใจอย่างแรง ขอกันโต้งๆแบบนี้เลย น้า นะ นะ